Pytania rekrutacyjne dla Front-end developerów

Główna różnica polega na wiązaniu this:

• Funkcje strzałkowe nie mają własnego this – dziedziczą je z otaczającego zakresu.
• Zwykłe funkcje mają własne this, które zależy od sposobu ich wywołania.

const person = {
  name: "Alice",
  sayHello: function() {
    console.log("Hello, my name is " + this.name);
  },
  sayHelloArrow: () => {
    console.log("Hello, my name is " + this.name);
  }
};

person.sayHello();      // "Hello, my name is Alice"
person.sayHelloArrow(); // "Hello, my name is undefined" (bo `this` odnosi się do otoczenia globalnego)

Ponadto funkcja strzałkowa:

• Nie posiada: super, argumens i new.target. Te wartości definiowane są przez najbliższą funkcję niestrzałkową.
• Nie może zostać wywołana za pomocą new, bo nie posiada metody construct, więc nie może być konstruktorem.
• Nie posiada właściwości prototype

Zwykła tablica indeksowana jest za pomocą liczb (zaczynając od 0), pod każdym kolejnym indeksem zapisane są jakieś dane:

arr[5, 4, 3, 2, 1]; arr(0) = 5;

Tablica asocjacyjna zamiast liczb wykorzystuje ciągi znaków. Działa na zasadzie klucz-wartość. W JavaScript tablice nie są asocjacyjne – klucze muszą być liczbami. Do przechowywania par klucz-wartość używa się obiektów:

const obj = { name: "John", age: 30 };